เขียนนิยายเล่นเรื่อง ภารกิจเสื้อเชิ้ตแห่งเวทมนต์ ตั้งแต่อดีตจนถึงปัจจุบันมนุษย์เราล้วนทำความเข้าใจ รับรู้สิ่งต่างๆรอบตัวเรา ผ่านทางการมองเห็นด้วยดวงตาของเรา สดับฟังเสียงต่างๆด้วยหูของเรา โดยเราล้วนเข้าใจว่าทุกสิ่งที่เราเห็นหรือได้ยินนั้นเป็นความจริงที่ถูกต้องเพียงหนึ่งเดียว หารู้ไม่ว่าในโลกที่เราอาศัยอยู่นั้น มีดินแดนแห่งเวทมนต์ที่เราไม่สามารถรับรู้การดำรงอยู่ของมันได้ อยู่ในอีกมิติหนึ่ง ซึ่งดินแดนแห่งนั้นมีชื่อว่า กิลดาซ ณ ดินแดนแห่งนั้น มีเด็กน้อยที่แสนธรรมดาคนหนึ่งกำลังเที่ยวเล่นอย่างสนุกสนาน พร้อมกับมีความฝันว่าในอนาคตจะเป็นนักเวทผู้ยิ่งใหญ่ที่ครอบครองเสื้อเชิ้ตศักสิทธิ์ทั้ง 5 ให้ได้เพื่อจะได้เป็นวีรบุรุษ ไปปราบพ่อมดเซเรฟ ที่ปกครองดินแดนแห่งนี้อย่างโหดหี้ยมและทารุณ เขาฝันว่าถ้าเขาได้ครอบครองเสื้อเชิ้ตศักสิทธิ์ทั้ง 5 ได้แล้วเขาก็จะมีพลังเวทในตำนานทั้ง 5 คือ เวทไฟ น้ำแข็ง สายฟ้า ดิน ลม ที่มีอาณุภาพมหาศาลพอ ที่จะต่อกรกับพ่อมดเซเรฟได้ ซึ่งคนในหมู่บ้านต่างก็หัวเราะเยาะ เด็กน้อยคนนี้นามว่า ฟลีด บอกว่าเป็นเพียงเรื่องเพ้อฝัน เสื้อเชิ้ตศักสิทธิ์ในตำนานเป็นเพียงแค่ตำนานปรัมปรา หาข้อเท็จจริงมิได้ ทั้งฟลีดยังเป็นคนหัวช้าเรียนรู้เวทมนต์ได้ไม่่เก่ง ท่าเทียบกับเด็กในชั้นเดียวกันแล้วละก็ เวลาเจอการทดสอบทีไร ฟลีด มักจะได้คะแนน ที่ถ้านับจากที่โหล่ขึ้นมาแล้วคงจะเจอรายชื่อได้ไวกว่านับจากที่หนึ่งเป็นแน่ แต่เด็กน้อยคนนี้กลับเป็นเด็กที่นิสัยร่าเริง กล้าหาญ ชอบให้กำลังใจผู้อื่นเสมอ มีอยู่ครั้งหนึ่ง ตอนที่ฟลีดหลงเข้าไปในป่าท้ายหมู่บ้านเพราะว่าเข้าไปเล่นจับกบในหนองน้ำ แล้วหลงระเริงเข้าไปในป่าลึก ทุกคนในหมู่บ้านต่างเป็นห่วงกันมากเพราะป่่าแห่งนั้นมีหมาป่าอยู่เยอะ ประกอบกับถ้าเวลากลางคืนสัตว์ป่าจะยิ่งดุร้าย แต่กลับไปเจอว่าฟรีดกำลังเล่นกับลูกหมาป่าอยู่อย่างสนุกสนาน โชคดีที่แ่ม่ของมันออกไปหาอาหารให้ลููก แม่ของมันเลยไม่อยู่ แม่ของฟรีดดีใจมาก หลังจากที่พากลับบ้านแล้วก็หลับเป็นตายโดยที่ไม่ได้รู้เลยว่าทำให้คนอื่นลำบากขนาดไหน แม่ของฟรีดต้องขอโทษทุกคนเป็นการใหญ่ที่ทำให้ทุกคนต้องมาเดือดร้อนด้วย ทุกคนต่างคิดว่าถ้าเป็นเด็กธรรมดาหลงป่าตอนกลางคืนคงต้องร้องไห้ขี้มูกโป่งเป็นแน่ ถ้าทำแบบนั้นละก็จะเป็นการเรียกความสนใจสัตว์ดุร้ายต่างๆ ทำให้เสี่ยงอันตรายมากขึ้น ติดตามภารกิจเสื้อเชิ้ตแห่งเวทมนต์ทั้ง 5 ต่อได้ในโอกาสต่อไป ขอบคุณครับ